★ EINDELIJK EEN PLATENSPELER - ZO BLIJ ALS EEN KIND

Soms heb je ontzettend veel geluk. Afgelopen vrijdag was het geluk aan mij besteed. Op mijn werk kwam van alles tevoorschijn bij een ontruiming, waaronder bakken vol LP's én een platenspeler. De LP's waren in trek bij mijn collega's die al een platenspeler hebben. Ik heb mijn kans gepakt en gevraagd of er liefhebbers waren voor de speler, maar iedereen is voorzien. Dat laat ik me geen tweede keer zeggen dus hij mocht met mij mee naar huis.

Hij moest wel goed schoongemaakt worden en ik was eigenlijk bang dat hij het niet zou doen. Ik heb 's avonds mijn beste vriendin gevraagd of ik een LP mocht lenen om te kijken of ik er geluid uit zou krijgen. Ze kwam een bakkie doen en we hebben meteen getest. De enige boxen die ik had, waren de pc boxen maar er kwam geluid uit! Dus hij werkt. Helaas heel zachtjes omdat de boxen niet versterkt zijn dus ben ik zaterdag op pad gegaan.

Eerst hier in de stad bij drie kringloopwinkels gekeken maar tevergeefs. De Expert gebeld wat een nieuwe versterker en boxen kosten maar dat liet mijn budget niet toe. Toen de telefoon maar gepakt en de kringloop een kwartiertje hier vandaan gebeld. Ze hadden zelfs twee versterkers staan en meer dan genoeg keuze in boxen. Meteen die kant op gegaan en geslaagd!

Helaas zijn de LP's die ik bij de plaatselijke kringloop kocht allemaal erg slecht. Er ontbreekt er zelfs één van een dubbel album. Ze hadden veel meer keuze bij de andere en daar heb ik een paar leuke gescoord. En die zijn wel goed. Maar een paar LP's is natuurlijk niet genoeg voor mijn eigen vinyl feestjes dus ben ik vandaag gaan stelen bij mijn ouders.

Mijn lang gekoesterde wens kwam dus zomaar ineens uit. Ik kan er intens gelukkig van worden om LP's te draaien. Het brengt mij terug naar mijn jeugd, dat er altijd muziek gedraaid werd. Jarenlang heb ik me afgevraagd welke LP ze draaiden bij een herinnering van mij als klein meisje. Ik weet nog dat mijn vader en ik bezig waren met een uitgebreid ontbijt te maken, dat we noten hadden op tafel en dat het een feestdag was. Twee jaar geleden viel bij Pap ineens het kwartje. Dat moest Jan Rot geweest zijn. Hij noemde de titels, ik zocht ze op op Spotify en was zo blij als een kind. Dit was de muziek die ik jarenlang heel onwetend in mijn hoofd heb gehad. 

En nu kan ik de platen zélf draaien. Terug naar hele fijne herinneringen, naar het kleine meisje wat nog zo zorgeloos was. Vandaag de singles van Jan ten Hoopen, Je bent alles en de grote meneer Cactus show als eerste gedraaid. (Ik moet ondertussen even mijn LP van Tanita Tikaram omdraaien) Natuurlijk Jan Rot en Fleetwood Mac daarna gedraaid en nu Tanita Tikaram. Ik heb er nog heel veel te gaan. The Beatles - Bob Dylan - The Travelling Wilburys - Simon & Garfunkel - Golden Earring - Dire Straits - Meatloaf - Stevie Wonder - Harry Belafonte en ga zo maar door. Ik vermaak me de aankomende tijd prima...

★ WEEK 7 - DOOR DE WIND, DOOR DE REGEN

 

Dwars door alles heen. We kennen denk ik allemaal de prachtige versie van Miss Montreal wel. Het was een onstuimig weekje. En dus dacht ik meteen aan dit liedje toen ik de titel moest bedenken. Het is ongelooflijk hoe snel de weken voorbij vliegen. 

Natuurlijk gaat de tijd snel omdat ik drie dagen werk. En nu heb ik de donderdagmiddag en zaterdagochtend ook nog extra. Dit is op vrijwillige basis maar er gaat wel tijd in zitten. Ik probeer me niet te druk te maken dat mijn huishouden weer even een beetje in balans moet komen door deze verandering, dat komt ook vanzelf weer in orde. 

Juist door de drukte, geniet ik extra als mijn Puber thuis is. En als ze dan ook nog eens de perfecte biefstuk bakt, kan mijn dag niet meer stuk. Dat zijn van die momenten dat we echt even samen zijn. Samen de maaltijd voorbereiden, praten over wat ons bezig houdt. Een rust moment aan tafel, voordat ze weer haar eigen gang gaat. Loslaten is nog weleens moeilijk, maar ik ben tegelijk ook zo vreselijk trots op haar. Ze doet haar eigen ding en ik wil nog weleens teveel rekening houden met haar. Met het avond eten bijvoorbeeld, of 's avonds. Achttien is gewoon een leeftijd waarop een puber er van overtuigd is alles zelf te kunnen. Als alleenstaande ouder, moet ik daar dan ook op vertrouwen. En er voor haar zijn als het toch niet helemaal gaat zoals ze dacht. Ruimte geven en aan de zijlijn staan. 

Woensdag was het Volle Maan en daar ben ik erg gevoelig voor. Mijn hormoonhuishouding weer van de leg, doodmoe of ineens veel energie en dus een tikkie uit balans. Maar ik weet het, dus voelt het logisch en kan ik er rekening mee houden. 

Mijn allergrootste Vriend was jarig, 7 jaar alweer. Helaas hadden we te maken met een quarantaine geval dus vieren we het later. Deze kleine man wordt ook zo snel groot. Ik heb veel op hem gepast toen hij klein was en een poosje op zijn zusje, maar toen mijn zusje vertelde dat ze zwanger was van de derde, ben ik gestopt. Dat werd me iets teveel en ondertussen ging ik zelf weer werken. Het is bijzonder om zo een hechte band te hebben met mijn neefje en we zijn daar dan ook erg trots op.

Mijn werk ging gewoon door, de Eetgroep en het koffie moment. Vrijdagmiddag was het nog even spannend om naar huis te fietsen in de storm, ik heb het nog nooit zo heftig meegemaakt. Ik dacht eerst nog code oranje, rood, wat een onzin maar toen ik naar huis ging, was het me duidelijk. Op de vlakte ging het flink tekeer. Ik vond het niet verantwoord dat de pubers nog de weg op gingen dus hadden we een logee. Een 'taxi' geregeld om haar zaterdag naar haar werk te brengen. Ik deed boodschappen en was blij om weer thuis te zijn. De rest van de zaterdag en zondag heb ik vooral rustig aan gedaan. Netflix aan, Love is Blind, The Circle en mijn breiwerk. Een heerlijk combinatie... 

★ WEEK 6 - BALANS

Eens in de zoveel tijd trakteer ik mezelf op een dagje vrij. Soms is dat even nodig. Dus mijn week begon met een lang weekend. Zo fijn om geen wekker te horen en een beetje langer te kunnen slapen zonder verplichtingen. Het is nu eenmaal een ander gevoel. 

Dinsdagmiddag had ik een minder leuke afspraak bij de doktersassistente. Gelukkig was het een hele fijne vrouw en voelde ik me meteen op mijn gemak. Ik moest namelijk een tweede uitstrijkje laten maken omdat mijn eerste, een half jaar geleden, uitslag PAP1 had. Niets om me druk om te maken maar dan moet je nog een keer. Als er niets veranderd is dan kan ik over vijf jaar weer terug komen en anders krijg ik een doorverwijzing naar de gynaecoloog. Ik wacht de uitslag rustig af.

Woensdag wel weer gewoon aan het werk en dat ging goed. 's Middags is mijn Hula Hoop bezorgd bij de buren. Na het werk dus meteen uitgeprobeerd. Jammer dat de kwaliteit tegenvalt, plastic rommel uit Shanghai. En hij maakt behoorlijke herrie door de lagertjes waar het touw met gewichtje mee door de plastic ring gaat. Maar, hij doet het. Nou ja, ik kan het. Waar de normale, verzwaarde hoepel na drie keer op de grond valt, kan ik het met deze Hula Hoop toch echt al een kwartier lang volhouden. Ik voel hoe mijn onderrug sterker wordt en hopelijk ook mijn buikspieren. En het zou natuurlijk helemaal fijn zijn als mijn omvang ook afneemt. Ik ga proberen elke dag een half uur te 'hulahoopen'. Muziekje erbij en gaan.

Donderdag had ik lekker niks. Huishouden aangepakt en na de tijd op de bank geploft. Zo'n fijn gevoel als alles netjes is. Lekker gelezen en gebreid. Wel jammer dat er in elke bol een aangeknoopte draad zit en er dus geen mooi overloop in zit. Ik had wat moeite mijn perfectionisme los te laten maar ik ben maar gewoon verder gegaan. Uiteindelijk wordt het een heerlijke, zachte sjaal.

Donderdagmiddag boodschappen gedaan voor de eetgroep. Om te vieren dat ik blijf als vrijwilliger, na een maand proefdraaien, heb ik gekookt en getrakteerd. We hebben gezellig gegeten en na de tijd een bakkie gedaan. 

Vrijdag weer gewerkt, ging ook prima maar ik was wel weer aan weekend toe. Zaterdag en zondag echt weer even tijd voor mezelf genomen. Het werd series bingewatchen op Netflix. Zaterdag Love is Blind en gister heb ik een begin gemaakt aan The Circle seizoen twee. Zo heb ik werken en rust goed in balans gehouden...

★ WEEK 5 - DE HOOGTEPUNTEN VAN AFGELOPEN WEEK

Als de planten bij de AH in de aanbieding zijn en nog maar €2.92 kosten. Nou, dan neem je er weer twee mee naar huis. Voor deze prijs is het geen grote ramp als (wederom) blijkt dat ik niet met alle planten overweg kan. De één mag in vol zonlicht dus staat in de vensterbank, de ander op de kast met indirect licht. En nu afwachten of ze het hier naar hun zin zullen hebben.

 

Maandag een dagje gewerkt, dinsdag boodschappen gedaan en rustig verder gebreid aan mijn sjaal. Het zonnetje liet zich meer en meer zien en ik moet zeggen, dat doet me goed. Woensdag weer een dag kantoor en ik was blij toen ik om kwart over vier weer op de fiets kon stappen. Frisse lucht na een hele dag binnen. Het is net of ze me dan vrij gelaten hebben, ik lijk wel een koe die na lange tijd op stal weer het weiland in mag. 

Donderdagochtend wel een wekker maar pas om negen uur. Eerst een bakkie koffie en de vragenlijst invullen die mee moest naar de keuring. Aangezien mijn werk onder de bouwsector valt, hebben we de PAGO (Periodiek Arbeidsgezondheidskundig Onderzoek) keuring. Een uitgebreid onderzoek met gehoortest, hartfilmpje, bloed- en urinetest, ogentest en op de weegschaal. Die laatste viel nogal tegen. Dat ik te zwaar ben dat moge duidelijk zijn maar dit was niet echt grappig. Natuurlijk kan ik er iets aan doen en daar ben ik dan ook meteen aan begonnen. Gewicht is maar een cijfer maar ik voelde me de laatste tijd ook minder goed en de reden daarvan is nu dus duidelijk. 

Het hele onderzoek was nogal confronterend. Alles benoemen wat je mankeert bij chronisch ziek zijn is gekkenwerk en toch werd het van mij verwacht. Wel met heel veel begrip. Een arts die precies weet te benoemen hoe je hele dag vecht tegen je eigen kunnen, reacties van anderen, onbegrip, pijn, vermoeidheid. Iets waar ik niet te vaak bij stil sta aangezien ik alles het liefst positief bekijk. Deze man begrijpt fibromyalgie. Chronisch ziek zijn en hoe bepaalde artsen hier tegen aan kijken.

Gelukkig kan en mag ik op mijn werk alles aangeven en proberen ze me zo goed mogelijk te helpen. Het was een heftige dag en ik had dan ook echt even tijd nodig om bij te tanken. Klein gelukje was dat de eetgroep niet door ging. Vrijdag viel dan ook een beetje tegen op het werk, meteen een stap gezet en mijn collega gevraagd of ze maandag voor me wil werken en dus had ik een lang weekend voor de boeg.

En dat lange weekend is fijn. Zaterdagochtend eerst het koffie moment bij begeleid wonen en afgesproken om volgende week te gaan wandelen. Zaterdagmiddag met mijn Puber in de trein naar Zwolle. Heerlijk om weer samen weg te zijn. Helaas viel het in de winkels een beetje tegen. Ik scoorde net voor onze afspraak nog wel twee goede bh's bij Ulla Popken. De kleding van dit winkelketen vind ik niks maar ik ben zeer tevreden over deze bh's. En twee voor vijftig euro vind ik echt niet duur.

En toen kwam het spannende gedeelte. Samen met mijn Puber een industrial piercing zetten. Zij wilde eerst. Ze zei dat het mee viel dus verwachtte ik er niet veel van. Maar ik moet zeggen, ik vond 'm pijnlijk. Vooral de eerste prik. Bij het tweede deel weet je een beetje wat je kunt verwachten. Toen het buisje er door en ik was blij dat het klaar was. Wel ontzettend trots dat we dit weer samen hebben gedaan. De genezing gaat een poosje duren. Over twee maanden terug om op te meten wat voor sieraad er besteld moet worden en dan nog een maand wachten tot het definitieve sieraad er in kan. Ik zal dan ook foto's maken. Er zit nu een flexibel buisje door en het ziet er natuurlijk mooier uit als het eenmaal genezen is. Na de piercings weer langzaam richting station gelopen en nog even een luxe koffie met wat lekkers bij Starbucks, onze favoriet. We genieten altijd extra van onze dagjes samen weg. Dit zijn dan de echte verwen momentjes. 

Zondag lekker lang in bed blijven liggen, rustig aan opgestart. Het kwam met bakken uit de lucht dus besloten om geen boodschappen te doen. Dat kon nog wel een dagje worden uitgesteld. Uiteindelijk ben ik, toen het weer droog was, naar mijn kleine vriendinnetje gewandeld want ze wilde leren breien. Zelfs haar moeder is begonnen en zo hadden we ons eigen breiclubje. Koffie met een verse plak cake erbij en het was een heerlijke zondagmiddag.        

★ DEEL VAN MIJ - KIM MALOU

 Wat als ze mij niet mogen 

en wat als ik onzichtbaar lijk te zijn

Als niemand nog met mij wil praten

en ik hier alleen sta met mijn pijn

Angst beheert mijn dagelijks bestaan

zonder te weten of het ooit nog wel zal gaan

Want tis een stuk van mij, beschadigd stuk in mij

en ondanks dat het me wil helpen ben ik zo graag weer vrij

Want dit stuk van mij, beschadigd deel in mij

Je hebt zoveel gedaan dus dank je, maar laat me nu maar gaan

en op mezelf staan

Al die jaren vol met angst geleefd

en zelden maar het leven echt beleefd

Ik zou al bijna zijn vergeten hoe dat moet

en daarom doe ik nu mijn laatste groet

Aan dat stuk van mij, beschadigd stuk in mij

Je hebt er al die tijd gezeten en ik zal jou nooit vergeten

Want mooi stuk van mij, ja lief deel van mij

alles wat ik wou was leven en dat heb je mij gegeven

Dank je wel, ik kan het alleen, ja ik kan het nu zelf, ik ben vrij, ik ben mij... 

 ★

Soms komt een nummer regelrecht mijn hart in. Soms is nu. Elke vezel in mijn lijf wordt aangeraakt. Ik voel het van mijn kruin tot mijn tenen. Het klopt. En het komt op precies het juiste moment...

★ HELLO FEBRUARY

Op de eerste dag van februari, stond ik voornamelijk in rust stand. Soms is dat even nodig. De vermoeidheid speelt me parten, 'bij' slapen bestaat niet dus ik probeer maar gewoon rustig te blijven. De to do lijst werd doorgeschoven, het is even niet anders. Koken heb ik nog wel gedaan, gezond eten is ook lief zijn voor mezelf.

Vaak als ik zo moe ben, lig ik juist heel lang wakker voor ik echt in slaap val. Helaas was dit gisteravond ook het geval en dat zorgde ervoor dat de wekker vanochtend een beetje hard aan kwam. Een makkelijke jeans en fijne trui aan gedaan, brood gesmeerd, tas ingepakt en een bakkie koffie voor ik weg ging. 

Het was gelukkig niet erg druk vandaag. Geen speciale dingen en iedereen was goed gehumeurd. Vaak ligt het ook aan je eigen instelling en ik leer steeds meer alles om me heen los te laten en gewoon te kijken hoe het gaat. Want niet alle dagen gaan slecht als je moe bent. Af en toe even bewust adem halen of met de voetjes op de grond. Mijn antennes hoeven niet altijd 'aan' te staan.

Uiteindelijk viel het allemaal mee en kon ik op tijd naar huis. En daar was de zon! Ik ben zelfs gestopt om een foto te maken. Wat was dat een fijn gevoel na de hele dag op kantoor gezeten te hebben. En gelukkig had ik nu wind mee. Echt even bewust geweest van dit fijne moment. 

En nu zit ik aan de eettafel, neem ik nog even tijd om nieuwe blogs te ontdekken en daar te reageren en dan ga ik met het eten bezig. Puber is aan het werk dus ik doe makkelijk vandaag met de restjes van gister. Morgenochtend kan ik wat langer blijven liggen, heb ik wel een paar afspraken staan maar kan ik tussendoor mijn rust nemen. Hopelijk laat het zonnetje zich ook nog even zien...