T A N T E ⋅ M A A I K E: Week 32

Maandag 5 augustus

Met een bakkie koffie en een stuk chocolade opgestart. Daarna heerlijk bezig geweest in het kleine kamertje wat nu weer mijn kamertje kon worden. Mijn bureautje en de stellingkast stonden al. Het schoenenrek staat nu vol met mijn Dr Martens. De knutselspullen en al mijn pennen heb ik uitgezocht. Mijn haakprojecten hebben een plekje gekregen en de plankjes zijn opgeleukt. Ik ben tevreden en hoop er heel wat uurtjes door te brengen.

De late dienst ging prima. Geen feedback gekregen van mijn BPV coach dus ik neem aan dat alles goed ging. Heerlijk samen op het terras van een bewoner zitten eten in het zonnetje. Dat was wel echt een momentje hoor. Even echt genieten. Eind van de avond nog met beiden zitten kleuren en toen was het zomaar tien uur en tijd om naar huis te gaan. Tegen twaalf uur mijn nestje in gegaan.

Dinsdag 6 augustus

Vroeg uit bed want naar de fysio. Nu begrijp ik dat de bank de martelbank genoemd wordt. Ze weet wel precies wat ze moet doen. Af en toe een heel naar gevoel maar uiteindelijk ontspannen de deur uit gegaan. Even thuis geweest en toen BPV gesprek op het werk met collega. Ging weer prima. Niets bijzonders besproken. Late dienst, vijf van vijf, ging ook super fijn. Bewoner heeft zelfs een portret van mij getekend en mij ook mee gegeven. Voor op de deur in de wc. Want daar hangen hun kunstwerken.

Woensdag 7 augustus

De eerste vrije dag na vijf diensten. Lekker lang blijven liggen. Toen mijn dreads gewassen en mijn hoofd behandeld met berkenwater. De Puber wilde graag samen lunchen na haar werk en dat hebben we dan ook gedaan. Even quality time. Ze moet toch wel ontzettend wennen dat de andere Puber nu een eigen huisje heeft. Maar het brengt ook rust. En daar zijn we beiden aan toe.

Bij Hans Anders geweest maar dat schuif ik nog even vooruit. Met de aanbieding moet ik nog meer dan driehonderd euro betalen en dan heb ik geen multifocale glazen. Dan ben ik het driedubbele kwijt. Dat wordt een spaarpotje aanmaken. Niet normaal. Dan de bril maar af met haken of breien en lezen.

Daarna een plantje gekocht voor de andere Puber en samen bij haar op visite geweest. Zo leuk om te zien hoe trots ze is op haar eigen plekje. Ze zei meteen dat ze ons echt wel mist. Het is zo rustig 's morgens. Nou, ik kan daar eerlijk gezegd wel aan wennen. Met zijn drietjes naar de Mac geweest en toen was bij mij de energie wel weer op. De ene Puber afgezet en de ander ging douchen en naar een vriendin. Ik heb nog even gebeld met de Leukste en ging niet zo laat mijn nestje in.

Donderdag 8 augustus

Dit was een ouderwetse offday. Met knallende koppijn op de bank. Wel even een wasje gedraaid en gedroogd en de vaatwasser gedaan maar verder alleen maar op de bank gelegen. Een flinke middagdut hielp een klein beetje en ik kon eindelijk mijn nieuwe LP draaien, toch een geluksmomentje. Flink aan de paracetamol zorgde ervoor dat ik toch nog even kon breien. Er speelde misschien ook wel wat spanning voor de afspraak met de dermatoloog. Ik ben redelijk op tijd naar bed gegaan maar heb een onrustige nacht gehad.

Vrijdag 9 augustus

Voor de wekker wakker, onrustig geslapen. Een kop koffie met een boterham en op naar het ziekenhuis. Ik werd gezien en gehoord, ben een doorverwijzing -met spoed- naar het UMC Groningen rijker en heb een andere lotion mee gekregen. Ze ziet dat ik er echt ongelukkig van word, schrok van de plekken op mijn rug en wil het heel graag minder maken voor mij. Ze weet dat er meer nodig is dan de standaard allergietest, ik blijk weer eens een bijzonder geval.

Na het ziekenhuis naar mijn ouders gereden, ik was toch in de buurt. Zij zijn ook zeer blij met de doorverwijzing want zij zien het meisje van vroeger. En geloof me, mijn ouders hebben ook alles voor mij geprobeerd. Er moet meer zijn dan de allergie voor wolalcoholen die meer dan twintig jaar geleden getest is. En dat weet de dermatoloog.

Pap heeft een lekkere tosti voor me gemaakt, mijn Puber kwam na haar werk ook even buurten bij Opa en Oma en daarna zijn we samen nog even naar de Action geweest. Daar wat kampeerspullen ingeslagen. Een nieuwe slaapzak, een kussen en een slaapmatje. Volgende week Dynamo Metalfest en de tweede week van september een midweek camping. Ik ben alvast goed voorbereid.

Zaterdag 10 augustus

's Morgens even lekker een poosje zitten breien op de bank en weer een centimeter of twee verder gekomen Het schiet niet op maar het is wel mindful werk. Soms kan ik intens genieten van die kleine momentjes voor mezelf. Het voelt waardevol. Even rust, niet met de stroom van de buitenwereld maar maar slowly in mijn eigen wereld.

De late dienst was pittig wegens een poppetje tekort en een wel aanwezige maar zieke collega. We hebben het met zijn allen gedaan en daardoor verliep het prima. Twee teams die werken met andere bewoners maar die alles wel samen doen. Zieke collega ging wat voeger naar huis, daardoor had ik even een spitsuur om iedereen naar bed te krijgen maar door het instappen van de collega van het andere team, lag iedereen precies op tijd in bed. Hebben we maar mooi weer geflikt.

Zondag 11 augustus

Een wat moeizame opstart door een goed maar emotioneel gesprek met de Leukste. Een jaar samen. Een jaar vol ups en downs, veel moeilijke dingen van buitenaf. Even weer de neuzen dezelfde kant op. Tranen maar wel duidelijkheid. Dwars door alle emoties heen, het is zo fijn dat dat kan en mag. We vechten ervoor, we horen bij elkaar. Spiegelen, groeien, verwerken. En regelmatig een kop koffie op bed. Het komt wel goed.

De late dienst was pittig. Wel genoten van quality time met één van de bewoners, koffie met fruit en gezellig kunnen kletsen zodat bewoner alle vragen in zijn hoofd weer beantwoord had en ontspannen verder kon met het dagprogramma. De ander had het flink moeilijk, spanning over een PB-er gesprek, vakantie en al het andere wat altijd in haar hoofd speelt. Wel een fijn moment toen ze wat rustiger was met koffie en gebak. Daarna was het puur begeleiden en kaderen waardoor de dienst chaotisch is afgesloten. Maar juist dat is de complexe zorg. Persoonlijk ook heel confronterend. Gelukkig zijn daar dan mijn collega's om mee te praten en een fijn compliment maakte dat ik ook weer ontspannen naar huis kon.

Bij thuiskomst onze logé begroet. De Puber zou bij haar vader thuis op de hond passen maar vond het fijner als hij bij ons zou zijn. Dus nu passen wij op de hond van mijn ex. Kan gewoon. De Puber verzorgt hem, door mijn vele diensten gaat mij dat niet lukken. Ze was vanmorgen al -voor haar doen- erg vroeg op en heeft hem netjes uitgelaten voor haar werk. Hij blijft anderhalve week. Een mooie proef of ze uiteindelijk echt zelf een hond wil. Stiekem vind ik het ook erg gezellig.