Week 13 - 2025

 
Maandag had ik een bijdankdag en die was hard nodig. Zaterdag de 60-jarige bruiloft van mijn schoonouders. Zondagmiddag lekker met de hele kudde op pad geweest. Een dagje voor mezelf was geen overbodige luxe. Ik ben rustig opgestart en heb vooral met breiwerk op de bank gehangen. 

Dinsdagochtend weer rustig aan opgestart, ik kon het gebruiken. Van half twaalf tot half drie vergadering. Weer een paar leerzame maar ook vermoeiende uurtjes. Daarna weer lekker in chillstand gegaan. 

Woensdagochtend op tijd mijn bedje uit want ik mocht invallen op de kinderboerderij. Alles was nieuw voor mij. Wat wel hielp was dat er vier cliënten werken die ik in een andere invaldienst heb mogen leren kennen. Dat maakte dat ik me niet onzeker heb gevoeld. De andere cliënten waren vrij relaxed. De één had er wat meer moeite mee dan de ander. Mijn collega wilde graag dat het insectenhotel gemaakt werd. Dus daar ging ik mee aan de slag. Eén van de cliënten mocht helpen maar hij had er weinig zin in dus die hebben we naar de boerderij gestuurd. 

Thuis lag er een pakketje op mij te wachten. De gebarenkaarten van Lotte en Max. Ik ken al een aantal standaard kindergebaren, ze worden vaak als ondersteuning gebruikt in de gehandicaptenzorg, maar nu kan ik mijn kennis uitbreiden. Non-verbale communicatie is iets waar ik me in wil verdiepen. Maar dat komt na het halen van mijn diploma wel. Wie weet wat ik daarin nog kan ontdekken.

In de middag mocht ik met twee cliënten op stap naar de voorjaarsmarkt op school. Erg leuk om te zien hoe ze het aanpakken in het speciaal onderwijs. We hebben er twee uurtjes rond gelopen en hadden enorm veel plezier. Daarna was het tijd om terug te gaan want de dieren moesten gevoerd worden. Ik heb even met het kalf geknuffeld en moest mezelf inhouden om niet stiekem een pasgeboren cavia in mijn zak te stoppen. Ik heb van mijn werkdag genoten en hoop nog een keer te kunnen invallen. 

Donderdagochtend had ik een belangrijk gesprek met mijn manager. Hierbij kreeg ik een enorm compliment. "Maaike, je hebt geen 100 stappen gezet, maar 1000. Je zit hier een stuk zekerder dan in het begin." En ja, dat is zo, ik weet dat ik het kan, al denkt een collega/coach daar misschien anders over. Dit geeft me de kracht om te doen waar ik mij goed bij voel. Niet begrepen is iets anders dan niet goed. Na dit gesprek kon ik verder naar de laatste sessie bij de psycholoog waar ik mijn signaleringsplan heb besproken. Hier kan ik verder op borduren en steeds meer mijn balans houden tussen opleiding (nog maar twee examens te gaan), werk, huishouden en gezin. Het voelde vreemd dat dit de laatste keer was maar ik ben ervan overtuigd dat het goed komt.

Vrijdagavond een late dienst gedraaid. Ook weer fijn om op eigen locatie te werken. Ze hadden me gemist en ik hun. Ik ben redelijk op tijd mijn bedje ingekropen en hoefde geen wekker te zetten. De Leukste ging op pad voor zijn hobby en daarom kon ik wat langer blijven liggen. 

Zaterdag heerlijk met breiwerk op de bank, beetje tv kijken en lummelen. We hebben sushi besteld en 's avonds samen op zolder gezeten aan onze bureaus. Ik bloggen, de Leukste gamen. 

Zondagochtend wilde we uitslapen, dat is niet helemaal gelukt ondanks dat de klok een uur vooruit ging. Ik zat weer mooi op tijd op de bank, croissantjes gemaakt en samen ontbeten. Mijn moeder appte of we thuis waren, wij zijn uiteindelijk naar hun gegaan om wat spullen te brengen die hier nog op zolder stonden. Gezellig bijgekletst en toen weer op tijd naar huis gegaan. Deze keer haalden we patat met een snackje en daarna hebben we een Funda rondje gedaan op de computer. Apart van elkaar gezocht, nadenken over hoe we het gaan doen. Voor mezelf de vraag of ik überhaupt hier weg wil, hoe ik dat ga doen met Dochterlief en wat tijd gevraagd van de Leukste om het in mijn hoofd vorm te gaan geven. Uiteindelijk zal ook dat allemaal op zijn pootjes terecht komen.