Aangezien het zomervakantie is en er in deze periode collega's op vakantie zijn, is het aanpoten op het werk. Diensten die niet worden opgelost en veel avonden met uitzendkrachten. Zo gaat het elke zomer. Ik heb voor de drukte al twee weken vakantie gehad en zal begin september ook vrij zijn. Deze week liep ik ook nog een avond mee op mijn nieuwe werkplek. We maakten met een bewoner (één op één zorg) een flinke wandeling door het bos. Daarna was het tijd voor de paardenkar met een andere bewoner. Een uur lang met paard en wagen door het bos, meerdere bewoners gingen mee. Het was geen seconde stil maar ik heb genoten. Vanaf 15 september zal ik hier werkzaam zijn. Uiteraard zal ik hier de aankomende tijd meer over delen.
Gelukkig zijn er nog momenten dat je even één op één kunt zijn met bewoners. Op woensdagavond hebben collega's en bewoners vast boodschappen gedaan. Normaal doen we dat op donderdagavond maar de bezetting van donderdag liet dat niet toe. Zo ontstond er wat tijd voor twee bewoners aangezien ik achter bleef op locatie. Toen de één in de rust lag, riep de ander: Maaike, als jij nou verder gaat met dat warm-houd-ding dan wil ik bij jou een tekening maken! Nou, dat laat ik hem geen twee keer zeggen dus ik heb mijn haakwerkje, een pannenlap, erbij gepakt. Mijn vrolijke vriend heeft zijn tekening gelamineerd en hij liep vol trots naar zijn appartement om deze te bewaren.
Afgelopen weekend mocht ik weer werken, ditmaal met een ervaren uitzendkracht. Hierdoor hadden we wat fijne momenten met wat meer aandacht voor de bewoners. Zo was er tijd voor een extra muziekmoment bij de één en bijzondere gesprekken op de schommelbank met de ander. We hebben bramen gezocht en stoofpeertjes geplukt. Zo was iedereen lekker bezig.
Ik had ook nog wat tijd voor mezelf voor de avonddiensten. Mijn gehaakte deken van restjes sokkenwol vond ik tegenvallen dus ik besloot deze uit te halen. Nog een stuk of vijftig vierkantjes te gaan. Ik maak er gewoon weer nieuwe bollen van -met dank aan mijn wolwinder- en kan dit gebruiken om met de gebreide deken verder te gaan. De Memory Blanket heeft even stil gestaan maar ik kan er nu weer mee verder.
De andere foto is van mijn huidige werkplek. Ik zat wat te mijmeren in het zonnetje. De bewoners hebben voor altijd een plekje in mijn hart. Zij zijn dan ook niet de reden waarom ik hier weg ga. Het is de visie, het zijn de collega's. Niets ten nadele van hun maar ik sta nu eenmaal heel anders in het leven. Mijn nieuwe baan is bij een antroposofische woongemeenschap. Daar voelde ik me, op de open dag, meteen thuis. Zodra ik op het terrein kom, voel ik rust. Middenin de natuur, zelfvoorzienend.
Ik mag nog tien diensten werken bij mijn huidige werkgever, verspreid over drie weken. Op 31 augustus neem ik afscheid tijdens een vroege dienst. Dan heb ik twee weken vrij en daarna start ik opnieuw. Ik begin opnieuw met veel meer ervaring en zelfkennis. Met mensen die ècht mogen zijn wie ze zijn. Waar alles openlijk besproken wordt en waar een band geschept wordt voor het leven. Ik voel me welkom, kan mezelf zijn en heb ontzettend veel zin om fris aan mijn nieuwe avontuur te beginnen.
Wat een mooie en dankbaar werk doe je toch. Stiekem wel een beetje jaloers hier, ondanks dat het ook zwaar werk zal zijn. Niet aan mij besteed helaas. Maar heb wel veel bewondering voor je! Ben ook benieuwd hoe het je op je nieuwe baan zal vergaan. Maar eerst nog even hier afronden en bijkomen :)
BeantwoordenVerwijderenHet hyperalert moeten zijn de hele dienst breekt op een gegeven moment wel op hoor. Vandaar ook voor en na de vakantieperiode twee weken vakantie. Bij mijn nieuwe werkgever is het allemaal wat rustiger gelukkig.
VerwijderenEn ja, het is zwaar. Vooral nu in de zomer weken van 41.5 uur. Dat is niet te doen. Dus wanneer ik thuis ben, doe ik weinig. Maar je krijgt er zoveel voor terug!