Dat het leven voorbij vliegt is een feit. Dat je daarbij je blog vergeet is jammer. De laptop waar ik dit op deed, is intussen ontzettend traag geworden dus die poging heb ik opgegeven. Sinds ik aan de opleiding begonnen ben, heb ik een Chromebook alleen werkt deze toch een beetje anders. Maar beter iets dan niets dus vanaf nu online via de Chromebook en hopen dat het werkt. Dit probleem is opgelost dankzij de IT-er aan mijn zijde. Heel fijn.
Bijna anderhalf jaar verder. Inmiddels een fijne relatie (ja echt!!) en een nieuwe baan. Bijna een jaar geleden kwam de allerleukste op mijn pad. De connectie is bijzonder, het leven is zwaar maar SAMEN kunnen we het aan. Ook in mijn werk is er veel veranderd. Van de doelgroep meervoudig beperkt naar complexe zorg en agressie. Hier heb ik mijn plek gevonden. Het tweede jaar van de opleiding is afgerond, nog een jaartje te gaan.
Het leven is een flinke uitdaging. De laatste tijd komen er vooral moeilijke dingen bij van buitenaf. De balans tussen werk en privé is af en toe ver te zoeken. Van heel vaak alleen naar heel vaak mensen om me heen. Er is nauwelijks Maaike-tijd. En daarvoor heb ik nu zelf ook hulp. Af en toe een pas op de plaats. Even heel goed alleen aan mezelf denken. Niet altijd makkelijk maar ik blijk het te kunnen. Zo ging ik vorige week floaten in Zwolle. Voordat ik het bad in ging, heb ik in een cocoon gelegen. Massage middels warmte, infrarood licht en trillingen. Een heel aparte ervaring en twee dagen rugpijn. Maar inmiddels heb ik het idee dat het wel wat goeds heeft gedaan. Het was in elk geval echt even Maaike-tijd.
De Puber heeft inmiddels haar rijbewijs gehaald, is nog steeds bezig met haar horeca opleiding maar werkt in de schoonmaak. Ze doet alles lekker op haar manier. Dat dat niet mijn manier is, moge duidelijk zijn maar ze komt er wel. Ze rijdt nu zelfs in haar eigen autootje rond. Als zij blij is, ben ik ook blij.
Sinds 1 april woont haar vriendin bij ons in. Iets met jeugdzorg, een indicatie maar nog geen nieuwe woonruimte. Zij komt al jaren bij ons over de vloer en ik ben dan ook 'Mama' voor haar. Ook dat was een uitdaging. Gelukkig, voor ons allemaal, krijgt zij binnenkort een eigen huisje. Twee straten verderop. Die verhuizing wordt een stuk minder belastend. Het gaat prima hier, maar we zien er allemaal naar uit weer wat tijd voor onszelf én wat meer privacy te hebben.
Ik zal aankomende dagen, in de vrije momentjes, jullie blogs gaan bezoeken. Kijken wie er allemaal nog online is. En hopen dat er hier weer lezers komen. Ik zal mijn best doen om alles opnieuw op te starten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten