Week 46 - 2024

HET IS ALWEER DINSDAG, DE HOOGSTE TIJD OM MIJN WEEKVERSLAG TE SCHRIJVEN VAN AFGELOPEN WEEK. TIME FLIES WHEN JE HET HEEL ERG DRUK HEBT. EN DOOR DIE DRUKTE BEN IK EEN AANTAL KEREN VERGETEN FOTO'S TE MAKEN.

 

Maandag 11, dinsdag 12 en woensdag 13 november

Maandag is de dag dat we bijkomen van het weekend Huttenkuttenverdriet. We hebben beiden totaal geen energie maar het is ook een moeilijke dag. Elf jaar geleden was het de dag van de begrafenis van de kleine meid van de Leukste (en zijn ex). Wegens privacy deel ik verder geen details. We staan stil bij alle belangrijke dagen rondom dit verlies. Samen. Omdat ze er bij hoort. Ook nu wij samen zijn. We besluiten het Sint Maarten gedoe te ontvluchten en gaan uit eten. Even weg uit huis, afleiding en fijn samen zijn. 

Dinsdagochtend ga ik naar de acupunctuur en daarna plof ik in pyjama op de bank. Mijn lepels op, geen verplichtingen. Even bijkomen van alle onrust. Lief zijn voor mezelf.

Woensdag vrij van school want 'gele week'. De dag dat je wel naar school kunt voor het inleveren van examens en dergelijken maar er is geen les. Ik ga thuis aan het werk en bereid een examen voor. Ik schrijf een verslag en maak een plan van aanpak voor een examen dat ik deze maand wil afronden.

Donderdag 14 november

In de ochtend start ik langzaam op. Lekker in pyjama tot het tijd is om naar het werk te gaan. Ik neem mijn examen mee en laat dit beoordelen. Mijn (naar mijn mening redelijk autistische) collega ruimde de vaatwasser in met de mededeling dat dit heel praktisch gedaan was. Er zit een kern van waarheid in omdat ik alles beet kon pakken en in één keer in de juiste bestekla kon leggen. We hebben allemaal onze trekjes in de complexe zorg. Daarom werken we hier ook. 

Ik ben weer eens te laat om eten klaar te maken voor het werk dus ik haal een bakje uit de vriezer. Pastinaak stamppot met spruitjes en spekjes. Op het werk was een gehaktbal dus ik had geluk. Ik kwam er te laat achter dat er toch uitjes in zaten maar gelukkig geen last van gehad, behalve wat geknetter in de gang als er niemand om me heen was. De dienst verliep verder prima.

Vrijdag 15 november

Zere voeten, vermoeid, maar toch dienst twee van vier. Elke avond kijken we met bewoners in de gezamenlijke woonkamer het Sinterklaasjournaal. Ze zijn allemaal volwassen maar toch zie je hier hun ontwikkelingsleeftijd naar voren komen. Heel spannend allemaal terwijl niemand meer 'gelooft'. Geen Dieuwertje Blok want 'die heeft een pleister op haar neus' volgens bewoner. Hij vertelt even later dat hij Dieuwertje een bloedneus geslagen heeft. Dit maar even gekaderd maar het ware verhaal is natuurlijk niet pedagogisch verantwoord. 

We maken samen (heel veel) Sinterklaas kleurplaten en iedereen is een beetje zenuwachtig. Als het allemaal maar goed komt met de Sint want die is gevallen. Na vijf minuten was ik erachter wat bewoner bedoelde te zeggen, banketstaaf is natuurlijk ook een heel moeilijk woord. 

Zaterdag 16 november

Ik lig in bed tot elf uur. De dienst van vrijdag ging met horten en stoten, ik was echt  niet fit. Het slapen heeft me goed gedaan. Dommelen is ook een vorm van rust en een leeg hoofd.

Als ik beneden kom, kan ik net het laatste stukje van de intocht kijken. Belangrijk om te weten wat bewoners gezien hebben als ik de late dienst in ga. Hele verhalen hadden ze en die avond mogen ze eindelijk hun schoen zetten. Er worden kleurplaten gemaakt, één bewoner wil zijn lege bierflesje voor de Sint bewaren. We hebben maar gezegd dat Sinterklaas geen bier drinkt. Met fikse tegenzin hebben we het flesje gekregen en heeft hij een appel in zijn schoen gestopt. Zelfs mijn bewoner wilde zijn croc zetten en heeft twee liedjes uit volle borst gezongen. Zijn persoonlijk begeleider zei dat dit de eerste keer was dat hij echt 'mee' deed. Ik blijk een positieve invloed te hebben. 😉

Eén van onze bewoners is 's avonds laat zijn bed uit gekomen om bij zijn schoen te kijken. De nachtdienst heeft gezegd dat hij eerst lekker mag gaan slapen.

Zondag 17 november

De Leukste is het hele weekend de hort op. Hij sliep gelukkig wel thuis. Zondag was hij al vroeg uit de veren en mijn wekker ging om negen uur want ik had vanaf elf uur eerst een verjaardag. Gelukkig kennen ze me goed en maakt het niet uit dat ik daar brak op de bank zit. Een kop koffie hielp aardig, tegen één uur thuis voor de lunch en daarna dienst vier van vier. 

Bewoners waren allemaal enthousiast over hun cadeaus. De één nog drukker dan de ander. Ik begon met nog maar een bakkie koffie want mijn lepels waren feitelijk allang op. Een dienst op karakter. Eén van de bewoners was en een paar dagen niet in bad geweest en het lukte mij hem zo ver te krijgen. Niet vragen, gewoon naar zijn kast lopen, vragen welke pyjama hij aan wil en dan keuze geven in douchegel. 'Ik moet in bad Maaike'. Dat klopt!

Tijdens het overleg moment zat ik op wacht bij de badkamerdeur in verband met epilepsie. We kijken altijd door een kiertje mee. Bewoner lag heerlijk te relaxen en viel af en toe zelfs in slaap. Toen hij klaar was, lag de hele badkamer vol zeepsop. Hij blaast het altijd in het rond. En die pretbek van hem die sleepte me door de avond. Ik was helemaal op toen ik thuis kwam en blij dat ik maandag vrij was.