Week 47 - 2024

 

Maandag 18 en dinsdag 19 november

Eindelijk een dagje weekend. Feitelijk dus helemaal geen weekend. Maandag ben ik doodop. Geen lepels. Ik blijf lang in bed liggen en de rest van de dag wil het allemaal niet. Het is ook nog eens een stuk kouder wat mijn lichaam heel hard laat merken. Dus ik kruip op de bank met koffie en haakwerk (de deken is bijna af) en ik berust me maar in het feit dat het niet veel spannender gaat worden.

Wat ik helemaal nog niet vermeld heb hier, is dat ik in het weekend Huttenkuttenverdriet begonnen ben mijn dreads uit te halen. De extensions vielen er uit en ik was het zat. Vrijdagavond tot laat bezig geweest. Ik heb vorige week nog een afspraak gemaakt om ze bij te werken maar deze ga ik afzeggen. Maandag ben ik begonnen met het uitkammen van mijn dreads. Een hels karwei en met mijn motoriek en fibromyalgie niet aan te raden maar ik ben er klaar mee. En als ik ergens klaar mee ben, dan moet het ook nu meteen. Ik heb -heel wijs van mezelf- Dochterlief om hulp gevraagd en zij wil wel kammen. 

Dinsdagochtend gaat de wekker om zeven uur. Ik heb even nodig om mijn bed uit te kunnen komen, ontbijt tegen mijn zin en neem een bakkie koffie. Om acht uur zit ik in de auto, het sneeuwt, ik moet tanken en ik heb het koud. Met tegenzin rijd ik naar mijn basistraining SEO (sociaal emotionele ontwikkeling) en spanningsopbouw. Eenmaal daar ben ik moe. Dan komen de gedragsdeskundige en twee collega's binnen en kom ik een beetje bij met een bakkie koffie. De training is leuk en leerzaam, de ochtend is zo voorbij en als ik naar buiten loop is het droog. 

In de middag kam ik nog zes dreads uit zodat mijn pony nu 'vrij' is. Er blijft weinig van over en ik word een beetje zenuwachtig over hoe mijn krullen erbij gaan hangen. Een haarmasker er in en hopen op het beste. Anderhalf jaar dreads zorgt voor stof, huidschilfers en droog haar, heel veel droog haar. Ik ben blij dat ik ze uit kam en weet zeker dat ik nooit meer echte dreads van mijn haar laat maken. Toen ik met mijn dreads begon, had ik een soort van hanenkam, de bovenkant langer dan de zijkanten. En nu zit dat dus een beetje raar met mijn krullen. Ik hoop dat het allemaal mee valt als alles er uit is en dat ik het niet kort hoef te knippen want op zich is de lengte nu heel fijn.

Woensdag 20 november

Weer om zeven uur de wekker. Ik voel me een oud vrouwtje van tachtig maar kom op tijd mijn bed uit. Geen tijd voor koffie, maar wel een snel ontbijtje. Het is wennen aan de kou en ik moet zelfs mijn ruiten krabben. Het nadeel aan een auto. Maar zoveel meer voordelen dus ik neem het voor lief. Ik ben netjes om half negen op school en in de eerste twee lessen laat ik twee plannen van aanpak ondertekenen en krijg ik duidelijkheid over andere examens. 

Bij Vakinhoudelijk doen we een quiz via de telefoon en sta ik lang op de eerste plaats maar word helaas uiteindelijk derde. Werken in de driehoek is een leerzame opdracht. Deze heb ik al afgerond en ingeleverd en kan ik gebruiken voor een examen.

Na school rijd ik naar de Hema om thermo ondergoed te kopen. We staan namelijk zaterdag en zondag bij het Sinterklaashuis en dan is het koud. De Leukste bij het kampvuur, ik bij het broodjes bakken. Goed voorbereid zijn heb ik de laatste jaren wel geleerd en dan vooral wat kou en nattigheid betreft. Ik doe nog wat Sinterklaas inkopen en dan ga ik naar huis. 

Ik pak een bakkie koffie en ga verder voor school. Ik maak een presentatie, print plannen van aanpak en ik bereid een verslag voor. Ineens lijkt het er op dat ik helemaal geen verlenging nodig heb. Vanmorgen een examen ingeleverd, aankomende dagen kan ik een keuzedeel en examen maken en inleveren. De presentatie voor het keuzedeel uit het eerste jaar mag ik gaan doen nadat de opdracht beoordeeld is. 

Als de Leukste appt dat hij in de trein zit, vraag ik hem om even bij de AH aan te gaan. Ik heb totaal geen energie meer om te koken. Hopelijk hebben de ze glutenvrije pizza van Ristorante in de winkel liggen, anders moet ik weer wat anders verzinnen. Ik doe de rest van de avond rustig aan.

Donderdag 21 november

Een late dienst met een pijnlijke voet. Een tijd geleden heb ik me flink verstapt maar eigenwijs als ik ben, loop ik door. We kijken wederom het Sinterklaasjournaal en we luisteren Sinterklaasliedjes. Daarbij zingen we vrolijk mee en sluiten de dienst op een positieve manier af. 

Bewoner was wat onrustig waardoor ik bepaalde keuzes moest maken die achteraf gezien misschien niet helemaal tactisch waren maar ik ben allang blij dat ik weer naar huis kan.

Vrijdag 22 november

Net als donderdag, doe ik in de ochtend rustig aan. Ik merk dat mijn voet dik wordt en er ontstaat een bloeduitstorting. Ik bel 's morgens met de huisarts en word afgewimpeld met dat ik paracetamol en ibuprofen mag innemen en als het niet beter wordt, maandag kan terug bellen. 

De avonddienst doe ik op pijnstillers en zelfs mijn collega vraagt of het wel gaat. Uh nee. Maar ja, ik moet door dus ik buffel verder, eet gezellig mee met bewoner want collega was zo lief geweest om geen uitjes in de gehaktbal te doen. We maken met een aantal bewoners nog eens een kleurplaat en ik slut de dienst met een opgelucht gevoel af. 

Thuis doe ik meteen mijn schoenen uit, de pijn is niet te harden en we hebben een druk weekend voor de boeg. Ik neem nog meer pijnstillers en ga dan mijn nestje in.

Zaterdag 23 november

De wekker weer vroeg, pijnstillers in mijn mik en gaan met die banaan. Om half tien zijn we op het terrein waar het Sinterklaashuis gehouden wordt. Ik verkoop snert voor de scouting van de Leukste en ik warm me af en toe op bij het kampvuur. Hij zorgt ervoor dat we niet vernikkelen en mede dankzij mijn lang onderbroek en thermo trui bevries ik niet. Het was spannend want ik kende niemand maar ik heb me druk gemaakt om niets. Het was een leuke club mensen en ik voelde me helemaal opgenomen in de groep. 

Aan het eind van de dag met de hele bups uit eten geweest. Opwarmen en met een volle maag richting hotel. Ik wilde nog douchen maar toen ik eenmaal op bed lag, kwam ik er niet meer af. Pootje omhoog want zelfs de pijnstilling hielp niet meer. Ik ben in slaap gevallen toen de Leukste ging douchen. Daarna gingen de mensen naast ons in het hotel 'gymnastieken' en heb ik een poosje wakker gelegen.

Zondag 24 november

Na een heul kort nachtje weer op tijd op het terrein. De soep voorbereiden en kennis maken met degene die er vandaag bij stond. Gedurende de dag kreeg ik steeds meer last van mijn voet, op advies van de Leukste toch maar even de mensen van de EHBO ernaar laten kijken. Advies om maandag meteen de huisarts te bellen want er moet naar gekeken worden. Voor nu het pootje omhoog en áls ik loop, mijn voet zo goed mogelijk afrollen. Ik liep er al ruim een week mee dus alles deed me al pijn. 

Ik heb nog even een druk moment bij de broodjes geholpen wat me even de pijn aan mijn voet deed vergeten. Aan het eind van de dag, toen ik alles afgewassen en opgeruimd had, was ik toch echt helemaal op. Ik ben bij het kampvuur gaan zitten en heb gewacht tot de rest van de groep klaar was. 

We hebben met zijn allen patat gegeten bij de scouting en daarna zijn we naar huis gegaan. Bijna meteen door naar de douche. Heerlijk opgewarmd mijn nestje in. Heerlijk om weer in ons eigen bedje te liggen...